Wanneer je nu de voordeur binnenkomt, dan zie je in de hal en doorlopend naar de woonkamer
de oorspronkelijke koperen lampen hangen welke ook in de vroegere raadszaal hingen.
Gerda had er met hulp van haar schoonmoeder, een flinke klus aan, om ze destijds weer schoon
te krijgen. Ze waren helemaal zwart geworden.
Na de restauratie van het huis werd begonnen met het terugbrengen van het ernstig verwaarloosde
park van het landgoed in de stijl van Rhijnvis Feith. Hij liet het park aanleggen in de vroege Engelse
landschapsstijl, met kronkelpaden, hoogteverschillen en waterpartijen. Feith schreef niet over de
aanleg van het park, er zijn alleen opmerkingen over zijn behoefte aan landelijke rust en de
geneugten van het landleven.
De vijver aan de achterkant was helemaal dichtgegroeid, zaten vol met slib en plantresten.
Ook de bruggetjes over de vijver aan de achterkant, evenals de grote vijver in het bos, waren aan
groot onderhoud toe.
Er werd begonnen met het schoonmaken van de vijvers, waarbij zo’n 300 m³ bagger werd
verwijderd. Aan de overzijde ligt nu de golfbaan.
Met behulp van een landschapsarchitect werd een concreet plan gemaakt.
Maar hier ging enorm veel vooronderzoek aan vooraf. Alleen dat duurde al meer dan een jaar.
Het PHB, Particulier Historische Buitenplaatsen, heeft veel input gegeven. Vele oude kaarten
werden boven water gehaald om te zien hoe het park er in vroeger tijden uitzag. De vijver aan
het einde van de oprit was gedempt en de paden door de bossen waren vrijwel niet meer te zien.
Om het park in de Engelse landschapsstijl te kunnen herstellen, was het kappen van veel bomen
onvermijdelijk. Er werd echter niet alleen gekapt; bij de vijver aan de voorkant werden
bijvoorbeeld een tulpenboom en een lindeboom geplant.
Op de achtergrond is het prieel te zien welke nu (2024) bijna 175 jaar oud is.
Ook de moestuin krijgt zijn oorspronkelijke vorm terug. Er werd buxus geplant, maar ook
verschillende borders werden aangelegd.
In het voor het publiek opengestelde park vind je nog altijd een prachtige beuk, die in de top 10
staat van meest markante bomen in Zwolle. Deze boom maakte in ieder geval grote indruk op mij
door zijn omvang en schoonheid. Bijna niet op foto vast te leggen.
De beuk anno 2024
Aan de andere zijde van de oprijlaan staat een enorme oude treurbeek.
Aan het einde van de oprijlaan staan twee heel bijzondere leeuwen, die zeker geen
standaard vorm hebben. De leeuwen zijn oorspronkelijk afkomstig van de Diezerbuitenpoort in
Zwolle. Een poort die tussen 1610 en 1620 werd gebouwd, maar helaas in 1829 werd gesloopt.
Wie de leeuwen naar het landgoed heeft gebracht, is niet bekend.
Bert en Gerda hebben de beide leeuwen laten restaureren.
In de vijver voor staat een prachtig beeld van Tineke Willemse. Zij is zelf de inspiratie geweest
voor dit beeld. Thuiskomend op Boschwijk, als kind, strekte ze vaak haar armen wijd uit.
Mevrouw Willemse heeft met haar familie gewoond op Boschwijk. En zoals de vele families die er
hebben gewoond, daar nog steeds hun bezoek brengen, zo kwamen Bert en Gerda in contact met
mevrouw Willemse, een beeldend kunstenares.
Daarnaast kregen ze van mevrouw Willemse “het lezende meisje” in bruikleen. Het ligt voor het
prieel en is werkelijk prachtig gemaakt.
Mevrouw Willemse kreeg echter een koper voor het beeld, maar Bert en Gerda waren inmiddels zo
aan het prachtige beeld gehecht geraakt, dat ze er maar moeilijk afstand van konden doen.
Gelukkig is ze blijven liggen! De beide beelden geven een extra dimensie aan het toch al zo
prachtige park.
Het prieel werd rond 1850 gebouwd. Het wordt nog altijd volop gebruikt.
Boschwijk heeft drie toegangshekken. Naast de grote toegangspoort zijn er twee hekken waarin
de naam Boswijk staat. Voorheen stond er Boschwijk. In 1914 kreeg de smid Oldenhof in Zwolle,
de opdracht om dit aan te passen naar Boswijk. De bewoner hield klaarblijkelijk van symmetrie.
De beukenlaan achter één van de toegangshekken was al jaren in slechte staat. Een derde van de
knotbeuken was verdwenen, de rest halfdood en moest worden vervangen. Het werd duidelijk dat
er geen andere keuze was: de oude laan moest gekapt worden. Door de verplichte aanplant van
nieuwe knotbeuken ontstond er tevens de mogelijkheid om de oude situatie uit de tijd van Feith
te herstellen. Er werden 160 nieuwe beuken geplant, met gebruikmaking van de historische
plantafstand van een halve Sallandse roede (2 meter en 25 centimeter).
Al met al heeft het jaren geduurd, in fases, voordat zowel het huis, het park als de moestuin
waren aangepakt, maar het resultaat mag er gelukkig nog steeds zijn.
Al wandelend met Gerda door het park kwamen
e op haar favoriete plek terecht. Vanuit deze plek lijkt het water alle kanten op te gaan.
Tegenover de plek waar we staan, ligt een heuvel.
Gerda legt uit dat dat de grafheuvel van Feith is, waar hij zijn dieren heeft begraven.
Dit waren onder andere zijn favoriete schimmel en tortelduiven. Maar blijkbaar ook zijn goudvissen.
Bert en Gerda hebben hier ook hun drie honden begraven.
Aan de achterkant van het huis ligt een vijver die over de breedte van het huis loopt, en daar
bevindt zich nog een brugje. De fijne open sfeer van dit huis en landgoed voel je nog altijd.
Gerda legt uit dat de nazaten van de families die op Boschwijk hebben gewoond, nog steeds op
bezoek komen.
Maar het hoeft niet uitgelegd te worden dat dit alles ook heel veel werk kost om te onderhouden.
Iets wat Gerda nu, ondanks de hulp van haar kinderen, te zwaar vindt gaat worden. Als je buiten
woont, heb je immers altijd werk. De positieve kant van het wonen op zo’n bijzondere plek, is dat
het hier volop is genieten van de natuur en de rust. De ijsvogels die te vinden zijn bij de vijvers,
de eenkhoorntjes en niet te vergeten de reeën gaan gemist worden. Want het huis komt binnenkort
in andere handen. Natuurlijk gaat dat Gerda aan het hart.
De nieuwe familie die hier komt te wonen, heeft hopelijk net zoveel passie voor dit bijzondere
landgoed als Bert en Gerda hadden.
Want zoals Gerda het omschreef: “Wij hebben hier gouden jaren gehad.”
Boschwijk geschilderd met daarop de familie Kiekebelt. ieder in hun eigen hoedanigheid.
Gerda, hartelijk dank voor je warme ontvangst en je medewerking tijdens onze gesprekken.
Door al jouw input kreeg ik genoeg materiaal om dit artikel te schrijven.
Het was weer een bijzondere ontmoeting.
Marianne ten Klooster
Bronnen:
Collectie Familie Kiekebelt
Het aards paradijs
Zwolle in Beeld
Historisch Centrum Overijssel
Digitale bibliotheek voor Nederlandse letteren
Drieklomp Makelaars en rentmeesters
