Koploper in coronatijd, wel een tikje wrang

 Het vooruitzicht op een enigszins normaal verloop van de voetbalcompetitie is
hoogst onzeker. De vraag lijkt zelfs gerechtvaardigd of dit jaar nog op amateurniveau gevoetbald gaat worden. Of zelfs in januari, februari , wie weet.

Al die tijd zonder voetbal staat Wijthmen op kop in de vierde klasse D Oost. Hoe wrang is het om de trotse koploper te zijn en die koppositie niet te kunnen verdedigen? Een tikje wel, mag je veronderstellen. Natuurlijk, de gezondheid gaat boven alles, vervolgens komt een hele tijd niks en dan pas een potje voetbal. Maar jammer blijft het toch.

Al jaren is Wijthmen verstoken gebleven van veel succes, laat staan een prijs. Het bestaan van een kleine, gezellige en toch naar sportieve resultaten smachtende dorpsclub gaat niet altijd over rozen, dat weten we in Wijthmen heus wel.

De start van het huidige seizoen mag in dat verband als ongekend worden omschreven. Drie overwinningen op een rij. Tegen CSV'28, Wilsum en in de derby tegen VSW, helaas zonder publiek vanwege de coronamaatregelen. De wedstrijd tegen het zwakker geachte EZC werd afgelast vanwege ziektegevallen bij de tegenstander. Maar ook met een wedstrijd minder gespeeld bleef Wijthmen aan de leiding. En toen? Toen kwam de nieuwe lock down. Zonder voetbal.

Dan rijst toch even de vraag, voor de moraal en bij wijze van genoegdoening: wat is er dit seizoen tot nu toe veranderd? Dat is best wat.

1. Nieuwe trainer

Na het vorige, door het corona afgebroken seizoen kwam een einde aan het tijdperk-Elwin  Matuankotta bij Wijthmen. Na vier jaar als hoofdtrainer aan Wijthmen verbonden geweest. Matuankotta verkaste via een omweg naar Be Quick'28. Zijn plek werd ingenomen door Marc Helderman, een rustige, jonge kerel, die blij was met zijn eerste club als hoofdtrainer. Een gokje? Nee, want het bestuur had sollicitanten voldoende om een keuze voor de nieuwe trainer te maken en had een goed gevoel. De trainer zelf ook: ''Ik vind het belangrijk, dat een team strijdbaar is en de energie en het plezier ervan afspatten'', sprak hij bij zijn komst.

Eigenlijk kwamen drie nieuwe mensen voor de groep. Ook Robbin Bonthuis kwam nieuw, als assistent. En oud-middenvelder Kai Smits nam de leidersrol op zich. In beide functies als opvolger van Erik van Dam.

2. Concurrentie

Het elftal kreeg behoorlijk versterking. De selectie groeide zowel qua niveau als in de breedte. Van buitenaf, maar ook van binnenuit. Dat laatste was het gevolg van de vloedgolf aan spelers, die in de loop van het vorige seizoen geblesseerd was geraakt en voor een deel terugkwam. Sander Nijmeijer was als enige nog niet zover, maar dat duurt niet al te lang meer.

In de zomer kwam een trio van SVI naar Wijthmen: Dylan Fidder, Jari Dunnink en Max Spijkerman. De wederzijdse aanpassing tussen spelers en club verliep vlekkeloos. Het drietal ging zich snel thuis voelen, bij de club en in het elftal. Net als de drie spelers van Kampen een jaar ervoor.  

Tegenover de komst van de nieuwelingen stond het wegvallen van de snelle rechterspits Tom Diepman met een zware knieblessure. De wegens werk tijdelijk gestopte Umrah Cetintas heeft zich inmiddels al wel weer gemeld op op Sportpark De Elshof. De kracht van een elftal wordt vaak afgemeten aan de spelers op de bank. Wat dat betreft komt Wijthmen er steeds beter op te staan.

3. De factor geluk

Bar veel geluk heeft Wijthmen in de voorbije jaren niet gekend. In dat opzicht was de ploeg aan een inhaalslag begonnen. In de openingswedstrijd van de competitie, uit bij CSV'28, besloot Vrouwe Fortuna niet één twee, maar zelfs twee handen toe te steken. Bij 3-1 in het voordeel van de thuisclub leek de wedstrijd gespeeld. Een kleine opleving aan Wijthmen-kant  leek ten einde, toen Wouter Klei met twee keer geel van het veld werd gestuurd. Maar het onwaarschijnlijke gebeurde. Toen Wijthmen met z'n tienen zowaar op 3-3 kwam, weigerde CSV zich daarbij neer te leggen. De ploeg uit Stadshagen stormde bij een hoekschop in blessuretijd en masse naar voren. Daarbij werd Nick van Gurp op de middellijn over het hoofd gezien. Die kan nog steeds koelbloedig scoren, bleek nog geen halve minuut later.

En het mag gezegd worden: ook in de volgende wedstrijden tegen Wilsum en VSW had Wijthmen soms niet over geluk te klagen. Maar als je het krijgt moet je het pakken, zo werkt dat in de sport, ook op bescheiden niveau. Enkele goede resultaten kunnen een ploeg vervolgens zomaar in de gewenste flow brengen. Dat leek Wijthmen te overkomen. Helaas, die vlieger gaat nu niet op door de corona, ook nog een beetje pech dus.

4. De revelatie

Natuurlijk is het veel te voorbarig om Wijthmen, na jaren als bescheiden middenmoter, onder de favorieten te scharen. Maar toch zal de ploeg anders aan de (eventuele) herstart van de competitie beginnen. Vol zelfvertrouwen hopelijk. Het helpt in elk geval niet meer als dark horse verder te gaan. Als dat al het plan was. De tegenstanders zijn gewaarschuwd. Wie weet ligt er een periodetitel (de eerste lijkt kansrijk) in het verschiet.

Het zal ook interessant zijn te volgen hoe de individuele spelers zichzelf ontwikkelen. Max Spijkerman is tiener, veelbelovend en koelbloedig als spits. Wellicht de grootste verrassing tot dusver, naast zekerheden als Max Beernink, Nick van Gurp, Jari Dunnink, Stefan Klei of Dylan Fidder, is Nick Kortstee. Hij is jong, sterk, een harde werker, voor de duvel niet bang en een tikje druistig af en toe. En moeilijk af te stoppen als hij er de sokken in heeft. Lang geblesseerd geweest ook. Typen als Kortstee zorgen voor bravoure, ze brengen energie en strijd.

We krijgen nu al weer zin in voetbal. Maar eerst nog stapels geduld opbrengen.

 En gezond blijven!